Bezinning

 1 JUNI 2016    JOHN JORNA
 
Het gebeurde tijdens een bezoek aan het concert van het Ricciotti Ensemble, dat de Michaëlskerk aandeed in de cross-over tocht door Nederland. Een bus vol muzikanten die van Amsterdam naar Ottersum, van Groningen naar Oosterland en verder toerden. Eén van de muzikanten stelde zichzelf onderweg op de Afsluitdijk de volgende vraag: “Het is toch geen afsluitdijk, maar een verbindingsweg. Een dijk die de verbinding maakt tussen Friesland en Holland?, en toch Afsluitdijk!” Hij legde het probleem voor aan het publiek, dus ook aan mij. Ik dacht er over na en wil deze gedachte met u delen.



Op welke weg begeef je je?
Vanuit de landweg-optiek is door die Afsluitdijk een verbinding, een opening gemaakt tussen twee werelden. Vanuit het oogpunt van de waterweg is die dijk een drempel die een doorvaart wel degelijk in de weg ligt. Het is maar net hoe je er tegenaan kijkt.

Zo is het ook in ons leven, er zijn ontelbare dingen die worden afgesloten, maar betekent dat dat alles ophoudt? Of is het zo dat als iets wordt afgesloten, er ergens anders een verbinding ontstaat. Het is maar net hoe je er tegenaan kijkt.
 
Neem nou de ontelbare scholieren die in deze tijd hun examen hebben gehaald en hun schoolperiode daar mee afsluiten. Houdt het op of is dat behaalde diploma de verbinding naar, de opening tot, een nieuwe wereld.

Of neem nou Pinksteren, het moment dat ons herinnert aan het aardse leven van Jezus. Het aardse leven dat ophoudt, maar houdt het daarmee op? Is dat de dijk die een doorvaart in de weg ligt, of kunnen we het ook zien als een verbindingsweg. Is de Heilige Geest niet dé verbinding tussen God en mens. Is Pinksteren niet dé opening tot een nieuwe wereld?
 
Dat jouw leven (of je dat leven nu ziet als een dijk aan ervaring dat je al jaren met je mee draagt, of als een net behaald diploma) de verbindingsweg mag zijn. Dé opening naar een nieuwe wereld, iedere dag, ieder moment opnieuw.